Gisteren was ik op uitnodiging van bevriende relatie (MC Advisory) te gast bij TedX Maastricht. Er waren ruim 1.000 mensen in congrescentrum MECC die kwamen luisteren naar 14 inspirerende verhalen. Omdat ik zelf regelmatig trainingen geef over persoonlijk leiderschap en effectief communiceren (waarvan presenteren een belangrijk onderdeel is) keek ik met bijzondere interesse naar de sprekers.

Het was voor mij extra bijzonder omdat ik 11 jaar geleden in hetzelfde gebouw mijn eerste Engelstalige presentatie heb mogen geven aan 2.000 Internationale ondernemers. Een toespraak waar je maanden naar toewerkt om uiteindelijk op het juiste moment, op de juiste plaats, in een flow te komen.

Hoewel ik gisteren niet alle sprekers heb kunnen waarnemen, was er één spreker die de meeste indruk op mij maakte. En gelet op het aantal staande ovaties (en de duur daarvan), was ik blijkbaar niet de enige op wie hij veel impact heeft gemaakt.

Het was Leon Aarts, die naar een wereld verlangt waar geen enkel mens meer hongerig naar bed gaat. Hij houdt zich bezig met de vraag: ‘hoe kunnen we meer gelijkheid in de wereld krijgen?’.

Hierover heeft hij een hele heldere visie. Hij gelooft namelijk dat het met elkaar delen van een maaltijd, de kracht en potentie heeft om culturele verschillen, inzichten en standpunten te overbruggen. Het was niet zomaar één of ander theoretisch verhaal. Nee, zeker niet! Hij nam ons mee naar het grootste vluchtelingenkamp in Calais, waar hij zelf is gaan koken voor mensen die maanden onderweg waren om een betere bestaan te vinden vanwege een uitzichtloze situatie in hun land. Hij leerde in Calais dat het delen en het samen nuttigen van maaltijden tot boeiende gesprekken leidt, waarbij mensen meer inzicht krijgen in elkaar en waarbij een verschuiving van perceptie plaatsvindt, die leidt tot meer begrip en tot meer tolerantie naar elkaar.

Wat mij ook raakte was dat hij ervan overtuigd is dat de echte verandering alleen maar kan plaatsvinden door compassie, vriendelijkheid, liefde en dankbaarheid en dat we vooral aandacht moeten geven aan wat mensen met elkaar gemeen hebben in plaats van waarin we van elkaar verschillen. In zijn stem zat ook veel emotie en betrokkenheid hetgeen zijn verhaal nog authentieker maakte voor het publiek.

Toen ik gisterenavond thuiskwam heb ik als professional over zijn verhaal nagedacht. Als je voor een groot publiek moet praten en je hebt maar 9 minuten de tijd om je verhaal te doen, dan moet je als spreker met heel veel zaken rekening houden om je boodschap effectief over te brengen. Het beheersen van de Engelse taal is natuurlijk van groot belang. Hij beheerste heel veel facetten van een goede storyteller zoals o.a. de opbouw van het verhaal, het toevoegen van een held in wie mensen zich kunnen inleven en het slim gebruik maken van beeld en geluid.

Maar het echte verschil maakte hij door één van de krachtigste wapens van een goede spreker in te zetten. Een wapen dat ook grote leiders inzetten om effectief een boodschap over te brengen. En dat is de kracht van PURPOSE!

Leon Aarts man heeft zijn persoonlijke “why” heel helder en met veel passie verwoord. Hij heeft als mens zijn diepste drijfveren ontdekt, heeft een visie over hoe we een groot mondiaal probleem zouden kunnen oplossen, weet wat hij met zijn grootste talenten en vooral ook voor wie hij iets wil betekenen en weet op uiteindelijk ook op welke wijzeen met welke waarden hij dit wilt doen.

Purpose is de brandstof van iedere bevlogen spreker, leider en organisatie. Het ontdekken en toepassen hiervan is je enige onderscheidend vermogen om effectief te kunnen communiceren en om mensen mee te krijgen in je ambities.

Chapeau voor Leon Aarts (en voor de mensen die hem hebben gecoached) om op het juiste moment, op de juiste plaats, in de juiste flow te komen.